Irmandiños en Moeche

Un dos escenarios das revoltas irmandiñas foi o castelo de Moeche; aquí, no ano 1.431, os vasalos oprimidos dirixidos polo fidalgo Roi Xordo, rebeláronse contra Nuño Freire de Andrade, que se atopaba nesta fortaleza, pero éste fuxiu, seguido dos sublevados (os cales derribaron parte do edificio) ata Pontedeume, pero os irmandiños, finalmente foron vencidos.




A segunda revolución Irmandiña protagonízase no ano 1.467, entón Moeche pertencía ó Conde de Lemos, o cal mandou ós irmandiños, tras ser derrotados, reconstruir todo o que destruíran no castelo.

O castelo de Moeche

Na actualidade, o castelo está completamente restaurado e pódese visitar, contén unha visita guiada e unha exposición histórica.

Dende o ano 1980 celébrase na fortaleza o Festival Irmandiño, para conmemorar e reivindicar, cun carácter festivo, o movemento dos Irmandiños, que se rebelaron contra o poder establecido, coas súas características de unión e defensa dos intereses populares.

Nesta festividade atoparás sardiñada, música, danza... e, sobretodo, moita esmorga; pódoche asegurar que non te arrepentirás de ir.

Cando chega a medianoite, os asistentes deste festival, armados con fachos, diríxese ao castelo, simulando a asalto dos irmandiños, para presenciar un espectáculo de pirotecnia.

A continuación, un breve vídeo con imaxes dun dos festivais no momento do "asalto" ao castelo:

Loita polos dereitos dos obreiros

Pablo Iglesias Possé, considerado o pai do socialismo en España, foi un político marxista, fundador do Partido Socialista Obreiro Español (PSOE) e da Unión Xeral de Traballadores (UXT).

Pablo Iglesias

Nace en Ferrol, o 18 de outubro de 1850, fillo de Pedro Iglesias e Juana Possé. Tras morrer seu pai, el, seu irmán menor e súa nai desprázanse a Madrid a pé, esperando ser acollidos por un irmán da nai, pero ao chegar alí atópanse con que éste faleceu e quedan desamparados.

Intálanse nunha buhardilla e Pablo foi internado no Real Hospicio Xeral de Pobres de Ave María e Santo Rei Don Fernando, e alí aprendeu o oficio de tipógrafo. A causa de escaparse varias veces para ver á súa familia foi expulsado deste hospicio.

En 1870 será elexido delegado ao consello local da AIT; e un ano despois, aparecerá o primeiro escrito da súa autoría no boletín Solidaridad titulado «A Guerra». Tras isto, comezou a sufrir persecucións até que en 1874 conseguiu acceder á presidencia da Asociación Xeral da Arte de Imprimir.

Comezou a preparar dende a clandestinidade un novo partido político de corte obreiro-socialista, que culminou o 2 de maio de 1879 coa fundación do PSOE.

En 1885 abandoou a presidencia da Asociación Xeral da Arte de Imprimir, e en 1886 sae á luz o primeiro número de "El Socialista", revista fundada por el mesmo que se continúa editando na actualidade.

En 1888 fundou a UXT, accedendo á súa presidencia en 1889; este mesmo ano acudiu ao Congreso fundacional da Segunda Internacional como representante portavoz do PSOE, e en 1890 encabezou a primeira manifestación do 1 de Maio en España, na que se esixía a xornada laboral de oito horas e o cesamento do emprego de nenos en actividades laborais.

En 1910 o PSOE conseguiu o seu primeiro deputado da historia no Parlamento Español, incrementándose o número de representantes posteriormente; pero en 1919 cesou parcialmente das súas obrigacións políticas por mor dunha pulmonía e unha saúde cada vez máis resentida.

Finalmente, morre o 9 de decembro de 1925 en Madrid e o seu cadáver foi embalsamado.

Monumento a Pablo Iglesias en A Coruña

O feminismo e Pardo Bazán

A escritora galega Pardo Bazán, xunto con Concepción Arenal, foi unha das precursoras do movemento feminista en España, e das primeiras españolas en amosar inquedanzas no campo dos dereitos da muller.

Emilia Pardo Bazán

Emilia Pardo-Bazán y de la Rúa-Figueroa foi unha novelista, periodista, ensaista e crítica literaria española introductora do naturalismo en España, nace en A Coruña o 16 de setembro de 1851, e morre en Madrid o 12 de maio de 1921, con 69 anos.

Ao longo da súa obra reivindicou os dereitos da muller dende os personaxes das súas novelas e relatos: a imaxe débil e dependente da muller, criticou a súa marxinación e expresou o seu desexo de crear para as mulleres unha educación e unha formación intelectual igual cá dos homes, xa que máis do 90% das mulleres eran analfabetas. Tamén publicou varios artigos nos que denunciaba o sexismo predominante en España e onde suxeriu cambios a prol da muller; Estas diferentes cuestións de xénero nunca foran abordadas con anterioridade entre os intelectuais españois.

"Este sistema educativo, onde predominan as medias tintas, e onde se evita como un sacrilexio o afondar e o consolidar, dá o resultado inevitable; limita á muller, a estreita e mingua, facéndoa máis pequena aínda có tamaño natural, e manténdoa nunha perpetua nenez. Ten un carácter puramente externo; é, citando máis, unha educación de codia; e se pode infundir pretensións e conatos de coñecementos, non acada a estimular debidamente a actividade cerebral." -Emilia Pardo Bazán

A escritora galega fundou en 1892 a publicación La Biblioteca de la mujer. Tamén, propuxo á Real Academia Española a Concepción Arenal, a Gertrudis Gómez de Avellaneda e a ela mesma, sendo as tres rexeitadas.

Monumento a Pardo Bazán en Madrid

Pardo de Cela.

Aquí falareivos de Pardo de Cela, un señor feudal que se rebelou contra a política dos Reis Católicos e defendeu a soberanía do Reino de Galicia.

Pedro Pardo de Cela Rodríguez de Aguiar e Ribadeneyra foi un mariscal galego do século XV, casado coa filla do primeiro conde de Lemos, Isabel Pérez Osorio, e fillo de Xoán Nunes Pardo, señor da Torre de Cela e de Dona Teresa Rodríguez de Aguiar.

Tras morrer Enrique IV de Castela, o Reino de Galicia atopábase nunha situación delicada, e Pardo de Cela, sendo partidario de Xoana a Beltranexa, enfrentouse á política dos novos reis de Castela, Isabel I de Castela e Fernando II de Aragón.

Os Reis Católicos emprenden a anexión do Reino de Galicia asasinando as principais familias nobles galegas, pero Pardo de Cela declarouse fiel á soberanía do Reino de Galicia e rebelde á submisión ao Reino de Castela.

Finalmente, logo dunha loita contra os enviados do Reino de Castela, foi derrotado e decapitado fronte a Catedral de Mondoñedo, por orde dos Reis Católicos.



Ver mapa más grande

A continuación, déixovos cun vídeo que conta a historia e a rebeldía deste personaxe: