lunes, 20 de enero de 2014

Vicente e María

Nesta entrada vouvos contar a historia dos meus bisavós (pais do meu avó paterno). Os seus nomes eran Vicente López e María Gabeiras.

Estes son Vicente e María, os meus bisavós.
Vou comezar falando de Vicente, xa que sei un pouco máis da súa historia. Naceu no ano 1870 en As Somozas, arredor de 1890 marchou a traballar a Cuba el só, e unha vez que se asentou e conseguiu un traballo, seu irmán, José, emigrou tamén.

Estivo alí traballando máis ou menos vinte anos, despois, voltou para Galicia, unha vez que gañou ben cartos. Ao pouco tempo, coñeceu unha rapaza, María, casaron, e fixeron vida en Abade (Moeche). Cos cartos do meu bisavó, mercaron unha edificación que era pousada e casa de comidas, e tamén ao lado outra edificación que era tamén pousada e cuadra de cabalos dos transportes de carruaxes que facían a ruta de Ferrol-Viveiro. Estas compras convertíronas noutros negocios, na primeira montaron un bar e tenda que tiña de todo, desde alimentación ata ferramentas ou roupa, sendo a primeira da zona e única durante moitos anos, feito que lles deu moitas ganancias. Anos máis tarde, cando a outra edificación deixou de ser cuadra de cabalos, convertírona en escola mixta, para nenos e nenas.

Tempo despois, José, o irmán de Vicente que emigrara xunta el, veu de visita para ver a toda a familia. Fixeron unha reunión na casa paterna en As Somozas, unha comida á que foron os familiares. Era unha tarde de inverno na que había tormenta, o tío José viña con abalorios de ouro, feito que atraeu un raio que se meteu pola cheminea e cruzou a estancia ata chegar a el e ferilo de morte, sendo o único danado naquel suceso.

Tras a morte de José, seguiu unha época de éxito para Vicente e María, e tiveron cinco fillos, Julio, Lino, Lucha, Jaime (meu avó) e Delfina.

A traxedia chegou cinco anos despois do nacemento da filla máis nova, morreu Vicente, con 63 anos, e ao ano seguinte, María, con 51 anos, quedando os fillos moi novos orfos de pai e nai, e os seus negocios nos que tanto traballaran quedaron sen coidado e abandonados.

No hay comentarios:

Publicar un comentario